Rozdział 29: Już niedługo...

Kathe POV'

Otworzyłam oczy i zdziwiłam się kiedy zauważyłam, że leże przykryta kocem na małej kanapie w rogu pomieszczenia.

Kiedy kładłam się tutaj wieczorem, nie miałam żadnego koca.

Wzruszyłam ramionami, wysunęłam się z pod koca i powoli wstałam z kanapy.

Podeszłam do łóżka Justina i pocałowałam go w czoło.

-Cześć, kochanie.

Usiadłam na krześle obok łóżka i podskoczyłam do góry kiedy mój telefon zaczął dzwonić.

Wysunęłam go z kieszeni i zmarszczyłam brwi kiedy zobaczyłam napis 'MAMA'

Cholera, oni mają dzisiaj wracać!

Wstałam z krzesła i wyszłam na korytarz.

Przejechałam palcem po ekranie i przyłożyłam telefon do ucha.

-Halo?

-Wszystkiego Najlepszego z Okazji Urodzin.-powiedziała mama.

Szczerze mówiąc, kompletnie o tym zapomniałam. Mam ważniejsze sprawy na głowie.

-Dziękuje.-mruknełam

-Siostro sala 72, proszę przyjść.-krzyknął ktoś, a ja starałam się zasłonić mikrofon tak aby mama nie usłyszała, ale nic z tego.

-Kate, gdzie ty jesteś?-zapytała surowszym tonem.

-Ummm... w szpitalu.

-Jak to w szpitalu?!

-Spokojnie. Brat Nicol zrobić coś z kostką i pojechałam razem z nimi do szpitala.-powiedziałam i przybiłam sobie piątkę w myślach.

-Skoro tak. Skarbie, posłuchaj. Będziemy musieli zostać tu jeszcze parę dni. Napiszemy Ci kiedy wracamy, dobrze? Mam nadzieje, że prezent urodzinowy ci to zrekompensuje.

-Próbujesz przekupić własną córkę, prezentem urodzinowym?-przewróciłam oczami

W sumie to może dobrze niech nie wracają, bo w końcu siedzę cały czas w szpitalu i spokojnie mogę tu jeszcze pobyć przy Justinie.

-Kathe...-zaczęła mama.

-Dobrze, już dobrze. Przepraszam cię, ale właśnie przyszedł Kevin, brat Nicol i musimy już jechać. Napiszcie mi kiedy będziecie wracać. Do zobaczenia, mamo. Pozdrów Tatę. -przerwałam jej.

-Dobrze, pa.-powiedziała a w jej głosie dało wyczuć się uśmiech po czym się rozłączyła.

Schowałam telefon i wróciłam na salę.

Siedziałam  Justinie co chwile coś do niego mówiąc.

Ktoś zapukał cicho do drzwi obróciłam się i zobaczyłam Nicol z małym uśmiechem.

-Cześć.-przywitała się.

-Cześć.-odpowiedziałam.

-Wszystkiego Najlepszego z Okazji Urodzin.-podeszła do mnie aby mnie przytulić.

Wstałam i wtuliłam się w nią.

-Szczerze mówiąc, planowałam inaczej spędzić twoje 18 urodziny, ale cóż...-mruknęła mi do ucha i mocniej przytuliła.

-Chce tylko aby Justin się obudził, nic więcej nie potrzebuje. I dziękuje że pamiętałaś.-pocałowałam ją w policzek i odsunęłam się.

-Reszta też chce Ci złożyć życzenia. Chodź.

-To chyba nie najlepszy pomysł.-mruknełam i spojrzałam na Justina.

-Spokojnie, w razie gdyby coś się działo lekarze tu są.

-Ale ja chce być przy nim. Ostatnim razem gdy wyszłam, sama wiesz jak to się skończyło.

-Okay, powiem żeby przyszli pod sale. Chyba tam możesz wyjść? Będziesz miała na niego oko.

-Dziękuje.-przytuliłam ją a dziewczyna kiwnęła głową i wyszła.

Kiedy przed salą byłą już kilkanaście osób, wyszłam z pomieszczenia na korytarz.

Każdy podchodził po kolej i składał mi życzenia a ja podczas dziękowania i przytulania ich patrzyłam przez szybę na Justina, czy aby na pewno nic się nie dzieje.

Chłopaki z The Jokers również złożyli mi życzenia, a ja również ich przytuliłam.

Skoro są przyjaciółmi Justina, już ich lubię.

-Nie długo do nas wróci. Siedź przy nim i nie spuszczaj go z oka, bo z pewnością to Ciebie będzie chciał zobaczyć jako pierwszą kiedy już się obudzi. I cóż Ci mogę życzyć. Dużo szczęścia z Justinem i już jak się zbierze do kupy prawdziwego armagedonu w łóżku.-uśmiechnął się szeroko Chaz, zachichotałam cichutko i uderzyłam go delikatnie w ramię.

To chyba jedyny uśmiech od dwóch dni na mojej twarzy.

I szczerze mówiąc najważniejszymi życzeniami były  kiedy życzyli mi szczęścia z Justinem i żeby szybko do mnie wrócił.

-Dziękuje wam.-uśmiechnęłam się delikatnie do każdego.

-Już Cię nie zatrzymujemy. Pewnie chcesz już do niego wracać.-powiedział jeden z chłopaków z The Jokers i jak zdążyłam się dowiedzieć miał na imię Chris.

Kiwnęłam głowa i uśmiechnęłam się leciutko.

-To zmykaj.-powiedziała Nicol i kiwnęła ręką w kierunku drzwi.

Weszłam do środka nie zamykając za sobą drzwi i usiadłam na krześle, które przez ostatnie 48 godzin stało się moi częstym miejscem przesiadywania.

-Chaz życzy nam prawdziwego armagedonu w łóżku kiedy już do nas wrócisz i zbierzesz się do kupy-złapałam jego dłoń w swoją.-Dla mnie najważniejsze jest to żebyś się obudził. Kocham Cię.

Chciałam przejechać kciukiem po jego knykciach, ale moja ręka nagle została mocno ściśnięta, a uścisk chociaż w drobnym stopniu nie został zmniejszony.

Spojrzałam na twarz chłopaka, ale oczy były zamknięte, a twarz wyglądała tak jak zwykle. Chociaż może jego policzki nabrały bardziej różowego koloru.

-Siostro!-krzyknęłam na całe gardło.

Po paru sekundach w drzwiach pojawiła się ta sama kobieta która dała mi fartuch a za nią Nicol, Lilly i chłopaki.

-Poruszył się, poruszył.-powiedziałam a na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

Tak to jest prawdziwy uśmiech od dwóch dni, zdecydowanie.

-Proszę się odsunąć.-powiedziała łagodnie pielęgniarka.

-Nie mogę.-powiedziałam nadal się uśmiechając.

Zmarszczyła brwi i spojrzała na mnie pytająco, a reszta stała w drzwiach nasłuchując i przygądając się sytuacji.

-Nie mogę. Trzyma moją dłoń i to całkiem mocno.-uśmiechnęłam się.

Pielęgniarka spojrzała na nasze ręce i uśmiechneła się.

-Cóż, Pan Bieber z pewnością nabiera sił i chce do nas wrócić, ale musimy jeszcze trochę poczekać na wybudzenie się. Ale jest coraz lepiej. A teraz proszę się uwolnić z jego uścisku, ponieważ muszę go zbadać i zmienić kroplówkę na dożywiającą.-uśmiechneła się

Kiwnęłam głową na znak, że rozumiem.

-Musisz mnie puścić. Trzeba Cię zbadać.-pocałowałam jego czoło i drugą ręką odciągnęłam palce od mojej dłoni, chcąc wyciągnąć prawą rękę.

Odsunęłam się i zrobiłam przejście pielęgniarce.

Stanęłam na przeciwko Nicol a ona nie czekając na nic mocno mnie przytuliła.

-Już niedługo.-wyszeptała.

Odsunęłam się od niej i patrzyłam jak pielęgniarka przechodzi obok nas i po chwili wraca z nową kroplówką i podłącza ją na miejsce starej.

Sprawdza zapisy na komputerze, i wychodzi wracając tym razem z lekarzem.

Lekarz bada go dokładnie i zapisuje coś na karcie.

-Czyli uścisnął pani dłoń?-zapytał lekarz

Kiwnęłam głową.

-Dobrze.-powiedział i wyszedł z sali wcześniej posyłając nam miły uśmiech a za nim pielęgniarka.

Usiadłam z powrotem na krześle i złapałam jego dłoń w swoją.

-Czyli mam to wsiąść za "Tak", że mnie słyszysz?-mruknełam i pocałowałam jego dłoń.

Obróciłam się w stronę drzwi a wszyscy patrzyli na mnie szeroko się uśmiechając.

-No co?-zapytałam zmieszana

-Nic, nic.-odpowiedział Ryan i popchnął paru chłopaków odchodząc a reszta za nim.

-Tak bardzo za tobą tęsknie.

Wieczorem, przemyłam twarz w łazience i wróciłam do sali Justina zamykając za sobą drzwi.

Podeszłam do niego i pocałowałam w czoło.

-Dobranoc, kochanie. Będę tu cały czas.

Ułożyłam się wygodnie na kanapie i przykryłam kocem.

Oparłam głowę o róg kanapy i zamknęłam oczy.

 _________________________________

No i mamy kolejny rozdział. :D

Bardzo wam dziękuje za ponad 60 tysięcy wyświetleń. 

Nie wiem kiedy będzie następny rozdział.

KOMENTARZE DODAJĄ MOTYWACJI I SPRAWIAJĄ W MAGICZNY SPOSÓB ŻE ROZDZIAŁ MOŻE POJAWIĆ SIĘ SZYBCIEJ ! ;)

WIĘC DO PRACY :D

Kontakt:

ASK.FM: @allyoursbabyx

TWITTER: @allyoursbabyx

CZYTASZ = KOMENTUJESZ ! ! !