Rozdział 25: Nie powinno Cię to obchodzić...

Kathe POV'

Otworzyłam powoli oczy i podniosłam głowę z klatki piersiowej Justina.

Zerknęłam na niego a na mojej twarzy od razu pojawił się uśmiech.

Powieki miał zamknięte, a usta lekko rozchylone, więc chyba śpi.

Po woli wysunęłam się z jego ramion uważając przy tym aby go nie obudzić.

Kiedy już stałam koło łóżka, a Justin nadal spał, nie mogłam się powstrzymać.

Sięgnęłam po swojego iPhona, odblokowałam go i kliknęłam na ikonkę aparatu.

Ustawiłam odpowiednio kamerkę, tak że było widać dokładnie jego twarz i klatkę piersiową.

Pstryknęłam parę fotek i zablokowałam telefon odkładając go na swoje wcześniejsze miejsce.

Weszłam do łazienki i wykonałam potrzebne czynności.

Wyszłam z łazienki i zerknęłam na łóżko.

Justin nadal spał, więc wyszłam z pokoju kierując się na dół.

Kiedy już byłam w kuchni otworzyłam lodówkę i wyjęłam z niej sok pomarańczowy.

Nalałam go sobie do szklanki i wypiłam go jednym duszkiem.

Odłożyłam karton na półkę w lodówce i ogarnęłam wzrokiem całe wnętrze lodówki w poszukiwaniu czegoś z czego potem będę mogła zrobić coś do jedzenia.

Zapisałam sobie w głowię, że będę musiała iść na zakupy a do jedzenia zrobię jajecznice.

Zamknęłam lodówkę i spojrzałam na zegar w kuchni z ciekawości, która jest godzina.

14:26.

O Cholera! To sobie pospaliśmy!

W sumie... mogę teraz zrobić coś do jedzenia.

Wyjęłam z szafki patelnie i postawiłam ją na płomieniu.

Roztopiłam margarynę dodałam jajka i przyprawy.

Z szafki wyjęłam dwa talerze i dwie szklanki.

Na talerze nałożyłam gotową jajecznice a do szklanek nalałam soku.

Chwyciłam tacę i widelce i położyłam na niej wszystko.

Weszłam powolutku po schodach uważając aby niczego nie zrzucić z tacy.

Łokciem nacisnęłam klamkę od mojego pokoju i weszłam do środka.

Na biurku położyłam tace i podeszłam do Justina... a raczej się na niego rzuciłam.

Wymruczał coś niezrozumiałego pod nosem i przytulił mnie do siebie.

Uśmiechnęłam się szeroko, ale musiałam go obudzić, bo w końcu jedzenie stygnie.

Potrząsnęłam lekko jego ramieniem.

-Justin wstawaj, zrobiłam jajecznice.

-Mhm.-wymruczał i przekręcił się bardziej na brzuch, nadal nie puszczając mnie w tali.

Przygryzłam dolną wargę i uniosłam prawą dłoń do góry po czym uderzyłam nią w pośladek Justina.

-Wstawaj, śpiochu!-zaśmiałam się.

-Za co to?-zapytał uśmiechając się lekko i otwierając jedno oko.

-Ty mnie możesz klepać, więc ja Ciebie też.-uśmiechnęłam się niewinnie.-A teraz podnoś ten swój seksowny tyłek, bo śniadanie stygnie.

-Seksowny?-podniósł się na łokciu, od razu przebudzony z łobuzerskim uśmiechem.

-Śniadanie.-zaśmiałam się i zabrałam jego rękę z mojej tali tak, żebym mogła wstać.

Wzięłam jeden talerz i sok z biurka i podałam je Justinowi.

Odebrał je ode mnie z szerokim uśmiechem.

Zabrałam swój talerz i szklankę i usiadłam obok niego na łóżku.

Szklankę postawiłam na szafce nocnej i zabrałam się za jedzenie.

-Dobre.-wymruczał a ja uśmiechnęłam się do niego i skinęłam głową w podziękowaniu.

-Mogę na tydzień zmienić miejsce zamieszkania?-zapytał a ja zmarszczyłam brwi, nie wiedząc o co mu chodzi.-Byłbym tu z tobą. W końcu lepiej w dwójkę niż każdy sam, nie?-zapytał i spojrzał na mnie z pod rzęs.

-Jasne, że możesz.-uśmiechnęłam się

Po skończonym śniadaniu, leżeliśmy na łóżku oglądając jakiś film, który akurat leciał w telewizji.

-To aż dziwne.-wypaliłam.

Spojrzałam na niego i zauważyłam, że marszczy brwi.

-Co jest dziwne?-zapytał

-Nikt ani razu jeszcze do Ciebie nie dzwonił.-powiedziałam a on się zaśmiał.

-Taaa, ale to chyba dobrze. No chyba, że masz mnie już dosyć.-podniósł do góry lewą brew.

-Ciebie? Nigdy.-zaśmiałam się

-Mam to potraktować jako sarkazm?-do jego lewej brwi dołączyła prawa.

-Nie. Nigdy nie będę miała ciebie dosyć.-mruknęłam i pocałowałam go w szczękę i nawet nie wiem kiedy, obrócił nas tak, że ja byłam pod spodem a on unosił się nade mną.

-Więc może trochę się pobawimy.-Uśmiechnął się łobuzersko i mocno wpił w moje usta.

Wciągnęłam powietrze nosem, zaskoczona ale oddawałam każdy pocałunek.

Chłopak zaczął zjeżdżać pocałunkami w kierunku mojej szyj a ja złapałam gwałtownie powietrze w płuca kiedy zassał mocno skórę na mojej szyj i lekko ją przygryzł.

Podniósł moją koszulkę i zdjął ją ze mnie.

Zmarszczyłam brwi, kiedy jego ręce zaczęły odwiązywać sznureczek moich spodni.

-Justin...eee...mam...eeee...okres.-mruknęłam nie widząc co powiedzieć pewna, że moje policzki miały kolor mocnej czerwieni.

-Wiem o tym. Dobry Marynarz przepłynie nawet Morze Czerwone.-wymruczał a ja wybuchnęłam śmiechem.

-Justin, mimo wszystko nie.-powiedziałam i znowu się zaśmiałam.

-Okay, okay.-przewrócił oczami i położył się obok mnie, przytulając mnie do swojego torsu.-Co chcesz robić?-zapytał i założył kosmyk moich włosów za ucho.

-Myślałam nad zakupami, bo niedługo nie będzie co jeść.

-Okay, więc jedziemy na zakupy.

Podniosłam się z łóżka i podeszłam do szafy, wyciągając z niej czarne rurki i biały T-shirt z błękitnym ombre.

Zabrałam ubrania do łazienki i tam się ubrałam.

Uczesałam włosy w wysokiego kucyka i zrobiłam makijaż.

Wyszłam z łazienki, a Justin leżał na łóżku grzebiąc coś w swoich telefonie.

-Jedziemy?-zapytałam a on podniósł się z łóżka i objechał mnie wzrokiem od góry do dołu.

-No co?-zapytałam zmieszana.

-Cholernie seksownie wyglądasz w tych spodniach.-przejechał językiem po górnej wardze a ja przełknęłam ślinę.

Kurwa!

-Jedziemy, czy nie?-zapytał z szerokim uśmiechem, całkowicie z siebie zadowolony.

Przewróciłam oczami, przeszłam obok niego wzięłam pieniądze na zakupy i wyszłam z pokoju a chłopak od razu za mną.

Zamknęłam dom i wsiadłam do czarnego Range Rovera.

I wtedy przypomniało mi się, że kiedy ostatni raz nim jechałam Justin miał do załatwienia sprawę związaną z wysadzeniem ich magazynu.

Zapytać go o to czy nie?

Raz się żyje. Chce wiedzieć, co dzieje się w jego życiu.

-Justin...-zaczęłam niepewnie

-Hmmm?

-Udało ci się załatwić tą sprawę z... podpalaczami?

Spojrzałam na niego i zauważyłam że cały się spiął.

Może to nie był dobry pomysł.

-Dlaczego pytasz?-jego głos stał się chłodniejszy.

I nie wiem czy jest wkurzony na mnie, że go o to pytam, czy zdenerwował się na samą myśl o tym, czy też może jest coś innego.

-Chciałam wiedzieć... W ogóle kto to zrobił?

-Nie powinno Cię to obchodzić, Kate.-syknął patrząc na drogę.

Westchnęłam i wyjrzałam przez szybę odpuszczając.

Nie chce go denerwować i nie chce psuć nam dnia.

Justin zaparkował przed supermarketem i wysiadł z samochodu.

Również wysiadłam i stanęłam obok wózków, szukając w kieszeniach jakiejś monety.

Kiedy znalazłam jakąś, wepchnęłam ją w przeznaczone miejsce i wyciągnęłam wózek.

-Daj.-usłyszałam obok siebie.

Justin odebrał ode mnie wózek i jedną ręką popychał go przed siebie a drugą trzymał moją dłoń.

-Jesteś na mnie zły?-zapytałam

Westchnął i spojrzał na mnie.

-Nie.-powiedział, ale nie byłam co do tego w 100% przekonana.

Przechodziliśmy przez sklep, a nie którzy ludzie zatrzymywali się co jakiś czas i wpatrywali się w nas ...zaskoczeni, bo widzą go w sklepie? Wystraszeni, bo go w ogóle widzą?

Justin w odpowiedzi posyłam im tylko wkurzone spojrzenie, na co od razu się obracali i szli przed siebie.

Po wybraniu wszystkich potrzebnych rzeczy podeszliśmy do kasy i stanęliśmy w kolejce.

Wyjęłam pieniądze a Justin zmrużył oczy.

-Co?-zapytam zdziwiona i obróciłam się do tyłu sprawdzając czy nikt za mną nie stoi i to może kolejną osobę ostrzega wzrokiem.

Jak kol wiek to głupio zabrzmi.

-Ja zapłacę.-powiedział a ja prychnęłam.

-To moje zakupy, więc ja płacę.

-W końcu będę mieszkać u Ciebie przez tydzień, więc mogę za to zapłacić.

-Ja zapłacę.-powtórzyłam

-Nie.

-Tak.

-Nie. Odpuść lepiej, bo ze mną nie wygrasz.-mruknął.

-Justin...

-Ja płacę i koniec tematu.-wtrącił się a po jego głosie mogłam stwierdzić z łatwością, że zaczyna się wkurzać.

Westchnęłam zrezygnowana i zaczęłam wyciągać rzeczy z wózka na taśmę, chowając wcześniej pieniądze do kieszeni.

-Jesteś strasznie uparty.-mruknęłam

Wpakowałam wszystkie zakupy z powrotem do koszyka i stanęłam obok Justina czekając aż zapłaci i w tym samym czasie posyłając kasjerce mordercze spojrzenie.

Mogła mieć nie więcej niż 23 lata i robiła maślankę oczka do MOJEGO chłopaka, a jej policzki czerwieniły się za każdym razem kiedy na nią spojrzał.

Czy ta dziewczyna jest ślepa i mnie nie widzi??

Skrzywiłam się kiedy poczułam ból brzucha i oparłam się o wózek.

Justin szybko zabrał od kasjerki resztę i podszedł do mnie.

-Wszystko dobrze, skarbie?-zapytał i objął mnie w tali abym nie upadła.

-Mhm.-mruknęłam i wyprostowałam się po woli.

-Chodź, jedziemy do domu.

Spojrzałam na kasjerkę a na jej twarzy malował się grymas nie zadowolenia.

Złapałam go za rękę, tak żeby mogła zobaczyć i wyszliśmy ze sklepu.

Po parunastu minutach byliśmy z powrotem w domu.

Justin zaparkował samochód na moich podjeździe, tak żebyśmy nie chodzili z zakupami w tę i z powrotem.

Schowałam wszystko do szafek a na blacie zostawiłam produkty, które przydadzą mi się do kolacji.

Po zjedzonej kolacji, wzięłam prysznic i ubrałam się w piżamę.

Weszłam do łóżka i czekałam aż Justin wyjdzie z łazienki.

Kiedy drzwi się otworzyły i zobaczyłam szatyna w samych bokserkach i mokrych włosach, uśmiechnęłam się szeroko.

-Ładne Widoki?-zaśmiał się.

-Bardzo.-przesunęłam się w łóżku robiąc mu miejsce a chwilę później chłopak leżał obok mnie obejmując mnie ramieniem.

-Dobranoc, skarbie.

-Dobranoc.-odpowiedziałam z uśmiechem

Wtuliłam się w niego i przymknęłam powieki.

_______________________________________ 

Cześć wszystkim :)

Chce wam bardzo podziękować za wszystkie wyświetlenia i komentarze. Jesteście niesamowici.

Również chce podziękować, za to że nie olaliście mojej 'Informacji'. 

Zdecydowanie jesteście za tym abym napisała ff  "Bad Boy i dziewczyna ze szkoły, więc też tak zrobię.

Dość dużo głosów zdobył również pomysł "Justin aka Prześladowca". 

Następny Rozdział Piątek/Sobota :D

Jestem ciekawa jak zareagujecie na kolejny rozdział ^^

Kontakt:

ASK.FM: @allyoursbabyx

TWITTER: @allyoursbabyx

CZYTASZ = KOMENTUJESZ